SKRĘCENIE STAWU KOLANOWEGO

Skręcenie stawu kolanowego dotyczy więzadeł, charakteryzujących się niewielka elastycznością. Podstawowem zadaniem więzadeł jest asekuracja stawu i ochrona przed niewłaściwymi ruchami np. szybki ruch skrętny. Taki ruch doprowadza do przeciążenia kolana i uszkodzenia więzadeł i innych struktur kolana. Wyróżniamy trzy stopnie natężenia urazu skrętnego kolana:

• niewielki – powodujący nieznaczny dyskomfort w czasie ruchu. Zaleca się leczenie zachowawcze polegające na łagodzeniu bólu oraz unieruchomieniu stawu.
• umiarkowany – w tym przypadku uszkodzona zostaje część włókien więzadłowych oraz torebka stawowa. Występić może obrzęk jak również dolegliwości bólowe. Zaleca się konsultację lekarską w celu leczenia przeciwbólowego i przeciwobrzękowego. Po okresie unieruchomienia stawu, pod kontrolą fizjoterapeuty wprowadza się odpowiednie zestawy ćwiczeń.
• ciężki – polegający na całkowitym zerwaniu ciągłości więzadeł. Kolano jest niestabilne, w czasie badania obecne są patologiczne ruchy w stawie, występuje silny ból. W procesie leczenia wykonuje się chirurgiczną rekonstrukcję zerwanych więzadeł (najlepiej metodą artroskopową). Po zabiegu konieczne jest poddanie się specjalistycznej rehabilitacji.

USZKODZENIE ŁĄKOTEK

Kontuzja ta może wystąpić podczas uprawiania niemalże każdego rodzaju aktywności fizycznej. Jej przyczyną bywa nagły, wyprostny ruch w stawie kolanowym. Łąkotki to delikatne struktury odpowiedzialne za amortyzację i dopasowanie powierzchni stawowych, które z wiekiem tracą swoje właściwości. Głównym objawem uszkodzenia łąkotek jest ból w bocznej i przyśrodkowej części stawu kolanowego.

USZKODZENIA WIĘZADŁOWE

Uszkodzenia więzadłowe w sporcie amatorskim najczęściej dotykają więzadeł pobocznych. W tym przypadku mamy do czynienia z naciągnięciem bądź naderwaniem struktur więzadłowych. Pojawia się wtedy bolesność w miejscu przyczepów tych wiązadeł, nasilająca się po ucisku. W czasie badania lekarz ocenia występowanie bólu w pozycji skręcenia lekko ugiętego kolana. W badaniu ultrasonograficznym charakterystyczny jest obrzęk w okolicach przyczepów z zachowaniem ciągłości wiązadeł. Proces leczenia zakłada ograniczenie ruchomości tego kolana oraz jego chłodzenie. Może zdarzyć się również całkowite przerwanie ciągłości więzadła, które leczone jest operacyjnie.

ZAPALENIE ŚCIĘGNA

Zapalenie ścięgien powstaje w efekcie regularnego powtarzania tej samej czynności. Jeżeli daną aktywność fizyczną wykonujemy w sposób niepoprawny to wzrasta ryzyko wystąpienia stanu zapalnego. Nieprawidłowe przygotowanie do wysiłku fizycznego (brak rozgrzewki) może sprzyjać występowaniu zapalenia ścięgien. Stany zapalne ścięgien częściej występują u osób po ukończeniu 40 roku życia. Ścięgna wraz z wiekiem tracą swoją elastyczność. Najczęstszym objawem zapalenia ścięgien jest ból w jego okolicy. Zaleca się postępowanie oszczędzające taki staw (ograniczenie wysiłku fizycznego), można także zastosować żele przeciwbólowe. Przy przewlekających się dolegliwościach wskazana jest konsultacja ortopedyczna w celu „ostrzyknięcia” ścięgna lekami przeciwzapalnymi, bądź inna terapia.